Dourada ou zapatilla

Polo seu contido moderado de graxa trátase dun peixe semigraso e, por tanto, de baixo achegue enerxético, polo que si se cociña de maneira sinxela e con pouca graxa, o seu consumo é axeitado en dietas de control de peso. Destaca o seu contido modesto en proteínas de alto valor biolóxico. A súa carne supón un achegue interesante de potasio, selenio e fósforo; moderado de sodio e magnesio -comparado co resto de peixes frescos- e menos relevante de ferro, en cantidade inferior comparado coas carnes. O potasio é un mineral necesario para o sistema nervioso e a actividade muscular e intervén xunto co sodio no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O selenio é un antioxidante que tamén participa no metabolismo das graxas e no sistema inmunolóxico.

O fósforo está presente nos ósos e dentes, intervén no sistema nervioso e na actividade muscular, e na obtención de enerxía. O magnesio relaciónase co funcionamento do intestino, os nervios e os músculos, ademais de formar parte de ósos e dentes. Tamén mellora a inmunidade e posúe un suave efecto laxante.

Entre as vitaminas do grupo B, tan só merece mención especial a niacina ou vitamina B3, cuxo contido na dourada é intermedio fronte a outros peixes, e a B12. Esta última vitamina está presente nunha cantidade equivalente á de carnes, ovos e queixos; alimentos de orixe animal e fonte natural exclusiva deste nutriente. Estas permiten o aproveitamento dos nutrientes enerxéticos (hidratos de carbono, graxas e proteínas) e interveñen en numerosos procesos de gran importancia como a formación de hormonas sexuais, a síntese de material xenético e o funcionamento do sistema nervioso. Coincide con outros peixes semigrasos como o besugo ou o cabracho no seu contido moderado de vitaminas liposolubles, A e E, e destaca o seu contido en vitamina D. Todas estas vitaminas acumúlanse no seu fígado e músculo. A vitamina D contribúe á absorción de calcio e a súa fixación ao óso, e regula o nivel de calcio no sangue. Un achegue adecuado de vitamina A contribúe ao mantemento, crecemento e reparación das mucosas, pel e outros tecidos do corpo. Ademais favorece a resistencia fronte ás infeccións e é necesaria para o desenvolvemento do sistema nervioso e para a visión nocturna. Tamén intervén no crecemento óseo, na produción de encimas no fígado e de hormonas sexuais e suprarrenais. Entre as funcións da E destaca a súa acción antioxidante, é dicir, constitúe un factor protector fronte a certas enfermidades dexenerativas, enfermidades cardiovasculares e cancro.

mcg = microgramos