Atún

O atún é un dos peixes azuis máis consumidos no noso país. A súa carne posúe un 3,3% de graxa, o que o converte nun peixe graxo, pero trátase dunha graxa rica en ácidos graxos omega-3, que axuda a diminuír os niveis de colesterol e de triglicéridos en sangue e a facer o sangue máis fluída, o que diminúe o risco de aterosclerosis e trombosis. Por este motivo, é recomendable o consumo de atún e outros peixes azuis en caso de enfermidades cardiovasculares. O atún é o peixe habitual na dieta que posúe máis contido en proteínas de alto valor biolóxico (23 gramos por 100 gramos), superior mesmo ás carnes.

Si compárase coa maioría de peixes, sobresaen da súa composición nutritiva diversas vitaminas e minerais. Entre as vitaminas do grupo B destacan a B3, B6 e B12. O contido nesta última supera ao das carnes, ovos e queixos, alimentos que son fonte natural desta vitamina. Ademais, pódense destacar cantidades máis reducidas de vitamina B1, B2 e B9. A proporción do resto de vitaminas hidrosolubles sobresae no atún respecto da maioría de peixes, aínda que a cantidade é pouco relevante si compárase coa que conteñen outros alimentos ricos nestes nutrientes como é o caso dos cereais integrais, os legumes, as verduras de folla verde ou as carnes en xeral. Estas vitaminas permiten o aproveitamento dos nutrientes enerxéticos (hidratos de carbono, graxas e proteínas). Ademais, interveñen en diversos procesos de gran importancia funcional como a formación de glóbulos vermellos, a síntese de material xenético e o funcionamento do sistema nervioso e de defensas, entre outros.

O atún contén tamén cantidades significativas de vitaminas liposolubles (solubles en graxa) como a A e o D. A primeira contribúe ao mantemento, crecemento e reparación das mucosas, pel e outros tecidos do corpo. Ademais, favorece a resistencia fronte ás infeccións e é necesaria para o desenvolvemento do sistema nervioso e para a visión nocturna. Tamén intervén no crecemento óseo e participa na produción de encimas no fígado e de hormonas sexuais e suprarrenais. Pola súa banda, a vitamina D favorece a absorción de calcio e a súa fixación ao óso, ademais de regular o nivel de calcio no sangue.

En canto aos minerais, o potasio, fósforo e o selenio sobresaen na composición nutritiva do atún, sen desprezar o seu contido en magnesio, ferro e iodo. O potasio é un mineral necesario para a transmisión e xeración do impulso nervioso e para a actividade muscular normal, ademais de intervir no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O fósforo está presente en ósos e dentes, intervén no sistema nervioso e na actividade muscular, e participa en procesos de obtención de enerxía. O selenio é un antioxidante que tamén participa no metabolismo das graxas e no sistema inmunolóxico.

O magnesio relaciónase co funcionamento do intestino, os nervios e os músculos, e ademais forma parte de ósos e dentes, mellora a inmunidade e contén un suave efecto laxante. O ferro é necesario para a formación de hemoglobina, proteína que transporta o osíxeno desde os pulmóns a todas as células, e a súa achegue axeitado prevén a anemia ferropénica. O iodo é indispensable para o bo funcionamento da glándula tiroides que regula numerosas funcións metabólicas, así como o crecemento do feto e o desenvolvemento do seu cerebro.
O inconveniente que presenta o atún para a saúde limítase a quen padecen hiperuricemia ou pinga, dado o seu contido en purinas, que no organismo transfórmanse en ácido úrico.

mcg = microgramos