Bonito

O bonito é un peixe azul, polo que o seu contido graxo é elevado en comparación co dos peixes magros. Posúe case 5 gramos de graxa por cada 100 gramos de porción comestible. A súa graxa é rica en ácidos graxos omega-3 que contribúe a diminuír os niveis de colesterol e de triglicéridos en sangue, ademais de facer o sangue máis fluída, o que rebaixa o risco de formación de coágulos ou trombos. Colabora así na redución do risco de enfermidades cardiovasculares, e é por iso que se recomenda o seu consumo e o doutros peixes azuis. Ademais, o bonito, como o resto dos peixes, é boa fonte de proteínas de alto valor biolóxico e posúe cantidades diversas de vitaminas e minerais. Entre as vitaminas atópanse as do grupo B, como a B1, B2 (máis abundante nos peixes azuis), B6 e a B9, aínda que o seu contido é menos relevante si compárase con outros alimentos ricos nestes nutrientes (fígado, fermento de cervexa, cereais integrais, legumes, verduras de folla verde). Respecto doutros peixes, o bonito ten un contido sobresaliente de vitamina B3 e B12, esta última en cantidade superior a moitos peixes e carnes. En xeral, estas vitaminas do grupo B permiten o aproveitamento dos nutrientes enerxéticos, é dicir, hidratos de carbono, graxas e proteínas, e interveñen en numerosos procesos de gran importancia para o organismo entre os que se atopan a formación de glóbulos vermellos, a síntese de material xenético ou o funcionamento do sistema nervioso e do sistema de defensas. A vitamina B12 só se acha de maneira natural e en cantidades importantes en carnes, ovos e queixos.

O bonito, por ser un peixe graxo, tamén posúe vitaminas liposolubles, como a A e o D, que se acumulan de maneira principal nas súas vísceras (fígado, sobre todo) e no músculo. A vitamina D favorece a absorción de calcio, a súa fixación nos ósos e regula o nivel deste no sangue, mentres que a vitamina A contribúe ao mantemento, crecemento e reparación das mucosas, pel e outros tecidos do corpo. Favorece a resistencia fronte ás infeccións e é necesaria para o desenvolvemento do sistema nervioso e para a visión nocturna. Tamén intervén no crecemento óseo e participa na produción de encimas no fígado e de hormonas sexuais e suprarrenais.

En relación cos minerais, o bonito posúe cantidades interesantes de potasio, fósforo e selenio, e en cantidades máis discretas magnesio e ferro. 

O potasio é un mineral necesario para o sistema nervioso e a actividade muscular e intervén no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O fósforo está presente nos ósos e dentes. Tamén intervén no sistema nervioso e na actividade muscular, e participa en procesos de obtención de enerxía. O selenio é un antioxidante que tamén participa no metabolismo das graxas e no sistema inmunolóxico.

O magnesio relaciónase co funcionamento do intestino, os nervios e os músculos. Tamén forma parte de ósos e dentes e mellora a inmunidade, ademais de posuír un suave efecto laxante. 

O ferro é necesario para a xeración de hemoglobina, proteína que transporta o osíxeno desde os pulmóns a todas as células e a súa achegue axeitado prevén a anemia ferropénica.

O inconveniente do bonito é o seu contido en purinas, que no organismo transfórmanse en ácido úrico, polo que non se aconsella en caso de hiperuricemia ou pinga.

mcg = microgramos