Sardiña

A sardiña é un peixe azul ou graxo -posúe case 8 gramos de graxa por cada 100 gramos de carne- e é moi boa fonte de omega-3, que axudan a diminuír os niveis de colesterol e de triglicéridos, ademais de aumentar a fluidez do sangue, o que diminúe o risco de aterosclerosis e trombosis. Por este motivo, é recomendable o consumo de sardiñas e outros peixes azuis en enfermidades cardiovasculares. O seu contido proteico tamén é elevado.

Entre as vitaminas atópanse algunhas do grupo B como a B2, B3, B6 e B12, que permiten o aproveitamento dos nutrientes enerxéticos (hidratos de carbono, graxas e proteínas). Interveñen en numerosos procesos de gran importancia como a formación de glóbulos vermellos, a síntese de material xenético, a produción de hormonas sexuais, etc.

A sardiña contén tamén cantidades significativas de vitaminas liposolubles como A, D e E. A primeira contribúe ao mantemento, crecemento e reparación das mucosas, pel e outros tecidos do corpo. Favorece a resistencia fronte ás infeccións e é necesaria para o desenvolvemento do sistema nervioso e para a visión nocturna. Tamén intervén no crecemento óseo, na produción de encimas no fígado e de hormonas sexuais e suprarrenais. Pola súa banda, a vitamina D favorece a absorción de calcio e a súa fixación ao óso, e regula o nivel de calcio no sangue. A vitamina E ten especial importancia como antioxidante dos lípidos no organismo.

En canto aos minerais, a sardiña contén fósforo e selenio , e potasio, magnesio e ferro en cantidades máis discretas. O fósforo está presente en ósos e dentes, intervén no sistema nervioso e na actividade muscular, e participa en procesos de obtención de enerxía. O selenio é un antioxidante que tamén participa no metabolismo das graxas e no sistema inmunolóxico.  

O potasio é un mineral necesario para o sistema nervioso e a actividade muscular e intervén no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O magnesio relaciónase co funcionamento do intestino, os nervios e os músculos, e ademais forma parte de ósos e dentes, mellora a inmunidade e posúe un suave efecto laxante. O ferro é necesario para a formación de hemoglobina, proteína que transporta o osíxeno desde os pulmóns a todas as células, e a súa achegue axeitado prevén a anemia ferropénica.

En canto ao contido en iodo da sardiña, este é significativo, aínda que abunda máis noutras especies de peces. Este mineral é indispensable para o bo funcionamento da glándula tiroides que regula numerosas funcións metabólicas, así como o crecemento do feto e o desenvolvemento do seu cerebro.

As sardiñas de lata presentan un contido de calcio moi importante porque se consomen xunto coa espiña. En concreto, achegan uns 314 miligramos de calcio por 100 gramos.

O inconveniente que presenta a sardiña para a saúde limítase a quen padecen hiperuricemia ou pinga, dado o seu contido en purinas, que no organismo transfórmanse en ácido úrico.

mcg = microgramos